بارها دیده‌ایم هر کسی که ترانه، تصنیف یا آواز می‌خواند، خود را خواننده معرفی می‌کند. عده‌ای دیگر نیز مدتی برای خوانندگی آموزش می‌بینند و بعد از مدتی هم خود را خواننده می‌دانند. عده‌ای دیگر فقط در محافل خصوصی می‌خوانند و آنها هم خود را خواننده می‌دانند. (بیشتر…)
رضا آشفته اکبر گلپایگانی، خواننده قدیمی ایران، چند روز پیش در گفت‌وگویی از همکارانش گلایه کرده که آنها در برابر بی‌کاری ٣٨ ساله و خانه‌نشین‌شدنش سکوت اختیار کرده‌اند؛ درحالی‌که با توجه به نفوذی که در صداوسیما و مدیران کلان فرهنگی داشته‌اند، می‌توانسته‌اند با دادن مشاوره‌هایی از حق و حقوق (بیشتر…)
گفتگوی کیوان ساکت با هنرآنلاین کیوان ساکت در سال 1340 در خانواده‌ای فرهنگی در شهر مشهد به دنیا آمد. او از همان کودکی با تشویق پدر و مادر خویش به موسیقی و نقاشی پرداخت و در نقاشی شاگرد اساتیدی همچون استاد صادق پور، استاد پیراسته و.... بود. (بیشتر…)
معنویت شرقی،هویت فرهنگی، مدرنیسم ملی،نوگرایی ایرانی، اعاده حیثیت ملی،تعامل فرهنگی و…. واژگان و ترکیباتی هستند که شاید از نهضت مشروطه تا به اکنون هر بار به رنگی شنیده شده اند و یحتمل خواهند شد. اما به واقع چه میزان از این دست کلمات رنگین ـ اگر نگوییم شعار ! ـ به قبای عمل مزین شده اند؟ (بیشتر…)
چندی است در حوزه موسیقی نواحی و اقوام، اصطلاحاتی رایج شده که متاسفانه بدون هیچ پشتوانه و ادله‌ای، همه‌گیر شده و مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این میان هم کمتر کسی به این مساله دقت کرده یا آن را مورد بحث و بررسی قرار داده است؛ (بیشتر…)
درباره‌ی اهمیّتِ آوازی کم می‌شود هنرمندی اثری خَلق کُنَد که عوام بفهمند و خواص بپسندند. اندک بوده‌اند، خیلی اندک هنرمندانی که موّفق شده‌باشند اقبالِ عمومیِ مردم و تأییدِ خصوصی نخبگان را توأمان کسب کنند و این که هنرمندی توانسته باشد در کمابیش (بیشتر…)
برگردان: امیرحسین صادقیان این مقاله به تاریخ ۲۹ آگوست ۲۰۱۴( ۷ شهریور ۱۳۹۳) به مناسبت برگزاری نمایشگاهی از آثار استاد الهی و هم چنین کنسرت ها و سمینار هایی برای شناخت فلسفه و موسیقی اش در موزه متروپولیتن نیویورک، در سایت نیویورک تایمز منتشر شده (بیشتر…)
جامعه موسیقی سنتی ایران اگر شاگردان مکتب صبا را نمی داشت به چه روزی در می‌آمد؟ با نگاهی گذرا به کارنامه یکایک این شاگردان می‌توان پاسخ این پرسش را به دست آورد. آن‌چه آنان ساخته و پرداخته‌اند همان‌قدر از نظر کیفی اعجاب انگیز است که از نظر کمی. (بیشتر…)
محمود خوشنام احمد شاملو بی‌تردید برجسته‌ترین شاعر نوآور ایران در روزگار ماست. شاعر نادری که اندیشه های نو را در قالب زبانی فاخر که غیر از زبان من و توست بیان می کند. چیزی که در وهله اول این زبان را می سازد موسیقی واژه ها و پیوند متوازن میان آنهاست. در واقع شعر شاملو به یک کمپوزیسیون موسیقی می ماند. همان موزیکالیته‌ای که در جستجوی آن است از پیوند واژه‌ها و البته سکوت میان آن ها به دست می آید. (بیشتر…)
زنده یادحبیب الله بدیعی یکی از شاگردان برجسته و یا گلی از بوستان صبا است که نه تنها به عنوان نوازنده ویولن بلکه درمقام موسیقیدان، صاحب نظر، آهنگساز و رهبر، جزو چهره های فراموش نشدنی در موسیقی ایرانی بوده و تاثیر شگرفی بر این هنر گذاشته است. جایگاه ویولن در موسیقی ویولن برای نخستین بار در قرن شانزدهم میلادی توسط هنرمند ایتالیایی بنام "گاسپارو برتولوتی" معروف به "گاسپارو داسالو" ساخته شد و تاریخ ساخت قدیمی ترین ویولنی که از وی وجود دارد 1530 است. حضور این آلت موسیقی آنهم بجای "ویول" که در آن زمان ساز متداول و رایجی بود، مخالفت های سرسختانه ای در پی داشت اما برغم همه ضدیت ها که در تمام اعصار با هر نوع نو آوری ای صورت می گیرد، ویولن بسرعت جای خود را به عنوان ساز جهانی در ارکستر ها باز کرد. (بیشتر…)
محسن حجاریان سالهاست از نوشته ها خوانده و از زبان ها شنیده بودم که بهتر بود لطفی آواز نخواند یا بهتر بود تنها سازش را می زد. من در این نوشته کوتاه کوشش می کنم، گذشته از این که دیدگاه شخصی خودم را بیان می کنم، نکاتی پیرامون چنان برخوردهایی که هرگز با آزاد اندیشی هنری سنخیتی ندارند، نیز بیان کنم. ابتدا به دیدگاه های دیگران می پردازم، نه از آن زاویه که بخواهم نقل قول هایی از آن همه گفته ها و شنیده های خوانندگان و نوازندگان معتبر ایرانی بیاورم، بلکه از دیدگاه کلی که اغلب ما در نوشته ها و افواه عمومی آنها را شنیده ایم و آنقدر تکرار شده و به متواترات مبدل شده که هرگز اجازه بازنگری شخصی را در فکر و خیال ما نمی دهند. (بیشتر…)
امیر رستاق پنج سال از مرگ پرویز مشکاتیان گذشته است (۲۹ شهریور ۱۳۸۸)، اما خاطره آثار او در اذهان ایرانیان همانند فولادی که هر روز صیقل می‌خورد و جلا و جلوه‌ای تازه‌تر می‌یابد،بیشتر ماندگار می‌شود. (بیشتر…)
