مهاجرت، همواره موجبِ توسعه‌ی تجربه‌ی موسیقاییِ آمریکایی-و همین‌طور فرهنگ در مفهومِ عام-شده است. بیشترِ شهروندانِ آمریکایی هویت‌های دوگانه دارند؛ آفریقایی-آمریکایی، ایرلندی-آمریکایی، یهودی-آمریکایی، چینی-آمریکایی یا هر ترکیبِ ممکنِ دیگر. تمامیِ این آمیختگی‌های نژادی، (بیشتر…)
موسیقی نمونه‌ی موفقی از خلاقیت بشر است. اما آیا خود موسیقی هم می‌تواند قدرت خلاقیت را در انسان برانگیزد؟ این سوالی است که ارزش بررسی دارد، چون این روزها موسیقی بیشتر و بیشتر با فضاهای کاری مدرن عجین شده است. موسیقی، امتداد زمان‌‌مند و عجیبی دارد: همانطور که آثار هنری به زیبایی مکان می‌افزایند، (بیشتر…)
موضوع جامعه شناسی تاریخی و موسیقی به طورکلی بیشتر با مباحث نظری همراه است. در به کارگیری دیدگاه های نظری هم به هر سو که در این وادی گام برداریم ، افقی از جلو چشمانمان گشوده می شود و ما را در شناخت گذشته موسیقی خود آگاه تر می سازد. (بیشتر…)
از صحبت کردن با او خسته نخواهی شد، آنقدر پخته و باسواد است که در برابرش حس می‌کنی باید کمتر صحبت کنی و بیشتر شنونده باشی. کریستف رضاعی با اینکه در فضای عام با آهنگسازی فیلم سینمایی "در دنیای تو ساعت چند است؟" شناخته شده اما سال‌های سال است که در زمینه آهنگسازی مشغول به فعالیت است. (بیشتر…)
تعداد سرودهای برجسته انقلابی به بیش از 50 می‌رسد که یک آمار شگفت‌انگیز است، چرا که عمدتاً این تعداد سرود برجسته فقط در طی دو سال 57 و 58 ساخته شده‌اند. از میان سرودهای برجسته انقلابی، برخی ماندگاری بیشتری داشتند (بیشتر…)
درامرها خیلی کار می‌کنند بی‌آنکه شهرتی نصیبشان شود؛ چه جور آدم‌هایی درامر می‌شوند؟ دیرد او کالان این سوال را از بعضی از بهترین درامرهای جهان پرسیده است. استلا مُزگاوا (درامر وارپینت Warpaint) مطمئن نیستم چه جور آدم‌هایی درامر می‌شوند، گفتنش سخت است چون هرکدامشان یک جورند. ستاره فیلم شلاق و نوجوان چهارده‌ساله‌ای که در یک گروه پانک ساز می‌زند، هردو خود را با یک ساز مشترک ابراز می‌کنند، (بیشتر…)
این را پیش‌تر هم در جاهای دیگر گفته‌اند وُ گفته‌ایم البتّه: موسیقیِ پاپ، ادبیات است بیشتر وَ کمتر موسیقی است. ارتباطِ بلافصلی هم که مخاطب با آن برقرار می‌کُند تا اندازه‌یِ بسیار زیادی محصولِ همین ساختمانِ کلامی وُ ادبی‌ست که انتزاعِ محض وُ مفرطِ موسیقی را تعدیل می‌کُند وُ تنها تَه-مزّه‌یِ دل‌چسبِ ” تحریکِ حسِّ لذّت ” را از آن باقی می‌گذارد. (بیشتر…)
شخصیتی منزوی که تحت یکی از وحشتناک‌ترین دیکتاتوری‌های قرن بیستم کار کرد؛ موسیقی او احساساتی، بحث برانگیز و دچار سوء تعبیر است –و البته یک سالن-پُر-کُنِ تضمینی. (بیشتر…)
ژانویه سال ۱۹۶۷، دقیقا پنجاه سال پیش، گروه دِ دورز ( The Doors) با انتشار تک آهنگ لایت مای فایر / Light My Fire از اولین آلبوم خود به نام دِ دورز به شهرت رسیدند. جیم موریسون؛ شاعر و خواننده، ری منزَرک؛ کیبوردیست، رابی کریگر؛ گیتاریست و جان دِنزمور؛ درامر در منطقه ونیز شهر لس آنجلس باهم آشنا و گروه دِدورز را تشکیل دادند. (بیشتر…)
افراد بسیار زیادی طرفدار موسیقی هستند و از آن در مواقع مختلف استفاده می‌کنند، اما شاید اکثر ما ندانیم که موسیقی چه تاثیری بر مغز و بدن‌مان می‌گذارد. با توجه به اینکه موسیقی بخش عظیمی از زندگی تعداد زیادی از ما را تشکیل می‌دهد، جالب است که با تاثیراتی که بر ذهن‌مان می‌گذارد و واکنش‌های ناخودآگاه‌مان به آن، آشنا شویم. به قول فردریش نیچه: «زندگی بدون موسیقی اشتباه است.» (بیشتر…)
این که فیلمی موسیقی نداشته باشد به خودیِ خود نه خوب است نه بد، نه مولفه‌ای‌ست که فیلم را ممتاز کُنـَد وَ نه کاستی‌ای را به نمایش می‌گذارد که از قدرِ فیلم کم کُنـَد. سلیقه است. امّا سلیقه‌ای‌ست که مثلِ هر سلیقه‌یِ دیگری گوشه‌یِ چشمی دارد – یا باید داشته باشد- به شیوه‌یِ روایتِ فیلم وَ نوعِ ساختاری که اثر بر اساسِ آن شکل گرفته‌است. (بیشتر…)
موسیقی عامیانه ایران که رد پای مستندش را تا دوره ناصری نیز می‌توان پی گرفت، در جریان تحول و گسترش خود، به حوزه‌های مختلف هنری راه پیدا کرده است. از جمله به حوزه تئاتر و نمایش، حوزه‌ای که به رشد و پرورش آن کمک رسانیده و در برابر از جذابیت‌های آن سود برده است. (بیشتر…)
