در دفترچه ی سی دی می خوانیم: «صدای بنان گرم و لطیف و خوش آهنگ است. کوتاه می خواند اما با ملاحت و پخته. تأثیر آواز بنان در موسیقی ایرانی چنان است که برخی آواز ایرانی را به قبل و بعد از بنان تقسیم کرده اند…بنان به صرافت دریافته بود که هنرش به قشر فرودست جامعه رسوخ نکرده است. سال 1337 همزمان با بازگشت از سفر استعلاجی خارج از کشور که برای مداوای چشم رفته بود تصمیم گرفت در مواضع هنری خود بازنگری کند. او در ادامه ی این تصمیم از ساخته های نصرالله زرین پنجه، محمود ذوالفنون، حسینعلی ملاح، منوچهر لشکری، عبدالله جهان پناه و شماری دیگر استفاده کرد. حاصل این همکاری اجرای ترانه های دلنشینی است که اتفاقاً از خیلی از آثار آن دوره ی رادیو استوارتر و برازنده ی خواننده ی عالی مقامی چون او بود.» آهنگسازان این اثر عبارت اند از: مسعود میثاقیان، عبدالله جهان پناه و حسینعلی وزیری تبار. این اثر در دستگاه سه گاه، دستگاه همایون، آواز دشتی و آواز شوشتری است. در بخش آوازی ابراهیم سرخوش (تار)، جواد معروفی (پیانو)، سیروس حدادی (فلوت) و محمود تاجبخش (ویلن) بنان را همراهی میکنند. تصنیف ها عبارت اند از: «میکده‌ی آرزو»، «چشم آتشین»، «قصه‌ی شب» و «عاشق مشو».