مسعود شعاری ،کریستف رضاعی

ریتم، رنگ آمیزی و قالب در موسیقی مشرق زمین عمومآ نقطه شروع و آخرین متفاوتی دارد و پیمودن این فاصله در آن خود بیانگر نوعی سیر در ریتم و مضمون است. از گوشه به گوشه‌ای دیگر، از مقامی به مقامی دیگر، از حضیض تا اوج و از اوج به حضیض. مبنای این اثر نیز سفری است به میان رنگ آمیزی های مختلف شرقی و غربی. همراهی تبلا و حضور سازهای غربی همچون گیتار، سازهای زهی و جلوه های صوتی … در کنار سه تار، مکالمه ای را برقرار می کند که در آن سه زبان موسیقیایی متفاوت ایرانی, هندی و اروپایی، مفهومی مشترک را بیان می کنند.