Nils Frahm

برگردان: تایماز منقبتی

تعجبی ندارد که نیلز فرام مدام پیشنهادهایی برای [ساخت] موسیقی فیلم دریافت می کند، اگرچه تقریباً همیشه عادت دارد آنها را رد کند. اما وقتی حرف از خلاقیت آزادانه به میان آمد او پیشنهاد ساخت موسیقی [فیلم] ویکتوریا را پذیرفت، آن هم فقط وقتی که کارگردان فیلم، سباستین شیپر/Sebastian Schipper تضمین کرد که پیانو نواز آلمانی و همراهان همیشگی اش آن مولر/Anne Muller نوازندۀ چلو، ویکتور اوری آرناسن/Victor Orri Arnason نوازندۀ ویولون و اریک کی. اسکودوین/ Eric K. Skodvin گیتاریست تجربی، می توانند موسیقی را هرطور که می خواهند بسازند، یعنی بداهه نوازی برای ساعات طولانی. این شد که گروه در استودیویی در برلین مستقر شد، فیلم را روی پردهای عظیم بارها دیدند و غرق در کار شدند.
محصول نهایی به تمامی از ریشه های سینمایی اش رها نیست. قطعات بدون پیانو «In The Parking Garage» و «The Bank» حالتی متفکرانه دارند که قصدشان به وضوح برآوردن حال وهوایی خاص است و با نوایی عصبی و محزون وجهی کارکردی، و حتی تعلیمی، یافته اند. درست مانند اجرای دی.جی کوزه/DJ Koze از تک آهنگ «Burn With Me» ، این قطعات هم نسخه ای دست دوم است از آن قطعاتی که فرام در آنها کار خودش را می کند.
فرام پیانو را بسیار متمایز و شخصی نواخته، چنان که گاه به نظر می رسد برای اثری گسسته [و نه مستقل] همچون موسیقی متن فیلم مناسب نیست. با این وصف قطعاتی که او در آنها پیانو زده -مانند «The Shooting» یا «Them»- و باقی نوازنده ها نوای پیانوی او را دربرگرفته اند، مستقل از فیلم استثنایی از کار درآمده اند. آنها زیبا هستند و احساس را در خود می پیچانند. آهنگ «Pendulum» در کمتر از 3 دقیقه شما را اسیر خود می کند. فرام روی زخمه هایی سوگوار، دلهره و یا شاید تهوع آور، خوشه هایی از نت های محزون باس فرومی ریزد که بلافاصله در آهنگ گم می شوند. این کاری کوچک است؛ کاری کوچک از استادی تمام عیار.

منبع: www.residentadvisor.net