وقتی سایمون شروع به نواختن نت‌های آغازین «آوای سکوت» کرد، سکوت سنگینی بر فضا حاکم شد. او این ترانه را ۵۵ سال پیش در حمام خانه‌ی کودکی‌اش نوشت که در سال ۱۹۶۵به مهمترین تک-آهنگ سایمون و گارفانکل تبدیل شد. حال، همانطور که او (شاید) برای آخرین بار آن را می خواند، چرخه‌ی زندگی‌اش تکمیل شد. نیازی نبود تا آن را به زبان بیاورد؛ این موضوع برای همه قابل لمس بود. (بیشتر…)
