برگردان: تایماز منقبتی
ترانه های دیگران مدتهاست که مواد اولیه باب دیلن بوده اند، کسی که اولین بار در دهۀ 60 و در دهکدۀ گرینویچ بود که با خواندن ترانه های محلی نامی دست و پا کرد و در سالهای بعد هم بارها به [همان] نواهای قدیمی بازگشت. گاهی سراغ اشعار آمریکایی پیش از جنگ جهانی دوم می رود که در مجموعه ای به نام «کتاب اشعار بزرگ آمریکایی»/Great American Songbook معروف شده اند، گاه فهرست هایی عجیب و غریب از ترانه های دهۀ 80 برای اجرا در کنسرتهایش انتخاب می کند و حتی [ترانۀ] «Return to Me» دین مارتین/Dean Martin را هم برای [آلبوم] The Sponsors در سال 2001 از نو می خواند. در تمام آنچه از آلبوم (Love and Theft (2001 به این سو منتشر کرده، او هرگز علاقه اش به این زمزمه های ازمدافتاده را پنهان نکرده است. اما حتی با وجود چنین علاقۀ آشکاری، Shadows of the Night شاید مایۀ حیرت باشد. این آلبوم معرف ترانه نویسی است که کارش نشانگر یک خط فارق است؛ درست همانجایی که هنرمندان در جستجوی عصارۀ اشعار بزرگ آمریکایی باید خودی نشان دهند، درحالیکه که تک تک ترانه هایش را فرانک سیناترا ضبط کرده است. ترانه ها قدیمی اند و Shadows at the Night یک آلبوم ازمدافتادۀ مخالف خوان تمام عیار است: آلبومی به سبک و سیاق همان روزها، خیلی پیشتر از آنکه دیلان قراردادی از آن خود داشته باشد.
این آلبوم اگرچه ممکن منسوخ به نظر آید -به زحمت 10 ترانه که سر جمع بیش از 35 دقیقه نیستند، مثل خیلی های دیگر در دهۀ 50- به سختی می توان مانده و پوسیده توصیفش کرد، به خصوص وقتی که معلوم شود دیلان برای تطیبق این ترانه ها با گروه پنج تکه اش بسیار تلاش کرده و مایه گذاشته است.
این گروه اهل کافه های بین راهی را گاهی شیپورهایی تقویت می کنند، اما سُرشهای سوگوار پدال استیل/Pedal Steel دانی هِرون/Donnie Herron تأکید می کنند که این قطعات نه بازخوانی هایی نوستالژیک که بازتابی از احوال فعلی دیلان هستند. صدای او نشانی از فرسودگی در خود دارد، اما دیلان با تمرکز بر وزن اشعار و عمیق شدن در احساسات نهفته در آنها خوب می داند که از صدایی که از همۀ این سالها جان به در برده چطور بیشترین بهره را بگیرد. با توجه به اینها شاید بتوان گفت که Shadows In the Night ستایشی حقیقی تر است از سیناترا تا تقلا و ادا و اطوارهای «It Had to Be You»، چرا که دیلان این ترانه ها را همچون یک بازیگر اجرا کرده، همان کاری که سیناترا بعدها کرد.
آنچه دیلان به جا می آورد نه آماده شدن برای یک نمایش بلکه نسخه ای سوگوار از ترانه های «سالن»/Saloon Songs سیناتراست؛ قطعاتی که او برای اجرا در تاریک ترین زمان شب ساخته بود. چهار ترانه از این آلبوم در [آلبوم] (Where Are You? (1957 هم بوده اند.
یکی از بهترین آلبومهای موسیقی، و ارتباطی که به آشکارا نشان می دهند چگونه دیلان با گروهی که بیشتر ممکن است مناسب اجرا در یک سالن به نظر بیاید، آلبومی از ترانه های «سالن» ساخته است: فقط یک کوانتت گیتار، لحظه ای نفس گرفتن، یک آه و شاید ریختن اشکی. این واقعیت که چنین احساسی بیش از حد عجیب و غریب است، شهادتی دیگر است بر این است که دیلان چقدر خوب مایه ها و نواهایی از این دست را می شناسد. نظم و قرار پیچ درپیچ Shadows in the Night است که طنینی خاص به آن بخشیده، گواهی دیگر بر اینکه در میان این ترا نه های قدیمی دیلان خود را چطور می یابد.
منبع: www.allmusic.com
|
I'm a Fool to Want You |
|
The Night We Called It a Day |
|
Stay With me |
|
Autumn Leaves |
|
Why Try to Change Me Now |
|
Some Enchanted Evening |
|
Full Moon and Empty Arms |
|
?Where Are You |
|
What'll I Do |
|
That Lucky Old Sun |
