گردآوری و ترجمه: تایماز منقبتی
زاک کوندون و گروهش بیروت، از زمان انتشار اولین آلبومشان، ارکستر گولاگ (Gulag Orkestar) هیچ گاه چندان از موسیقی شرق اروپا و مایه های فرانسوی فاصله نگرفته اند. موسیقی آن ها سفرنامه ای غمگین و جادویی است که نوای ترومپت و اوکو له له ی کوندون اصلی ترین و آشکارترین خصیصه اش است، درحالی که آکاردئون و چند ساز بادی ملودی های آن را تکمیل می کنند. و علاوه بر این، صدای خود کوندون که شورانگیز و درعین حال شکننده و ظریف است. زیر و رو کردن ترکیب همه ی اینها که طی 9 سال خلق موسیقی در کار بیروت غالب بوده اند هم غیرمنتظره است و هم شجاعت می خواهد، اما بیروت در No No No این کار را کرده است.
آلبوم تازه ی بیروت حاصل یک بحران موسیقایی برای کوندون است. او کار را مدتی نه چندان کوتاه متوقف کرد، چرا که فکر می کرد در مقام یک موسیقیدان چیز تازه ای برای نوشتن ندارد و می ترسید که خلاقیتش از دست رفته باشد. اما نقطه ی عطف سرانجام از راه رسید، چنان که در اشعار ترانه ها هم پیداست. صدای گیتار کوچک او کمتر از همیشه به گوش می رسد و در عوض قطعات پر است از پیانو، پرکاشن، گیتار، برخی فوت و فن های کلاسیک و چندتایی ساز الکترونیک. برخی قطعات آرام ترند و برخی دیگر با نوای شادمانه ی پیانو همراهند.
نکته ی هیجان انگیز در مورد No No No نه فقط در قیاس با آلبوم های قبلی بیروت که بیشتر ارکستری بودند، بلکه در قیاس با بسیاری از آلبوم هایی که این روزها منتشر شده اند این است که بسیار سبک است، در کمتر از نیم ساعت جاری و برملا می شود . هیچ یک از قطعات آن بیشتر از چهار دقیقه طول نمی کشد و با وجود قطعاتی آرام چون Pacheco حال و هوایی پرنشاط و بازیگوشانه دارد. قطعه ی اینسترومنتال As Needed که گل درشت آلبوم است، از غمگین ترین لحظات آلبوم است، با نوای سازهای زهی که سربرمی آورند و بعد در نوای مصرانه ی پیانو فرومی روند و در آخر کار را به گیتارها می سپارند. این قطعه ی جدی، شنیدن دیگر قطعات شادمانه ی آلبوم را حتی بیشتر لذت بخش می کند. قطعه ی At Once از بهترین های این آلبوم تازه است. نوای گوش نواز شیپورها به رهبری کوندون اصلی ترین عامل موسیقایی این قطعه است و این درست همان کاری است که بیروت در آن مهارت دارد. همین شیپورها برای حسن ختام بزرگ آلبوم، یعنی قطعه ی So Allowed، با همان نیرو بازمی گردند.
شیپورها در No No No تأثیرگذارترند، چون به نسبت آلبوم های قبلی آشکارا به دفعات کمتری به گوش می آیند. اشعار کوندون هم وجه کارکردی بیشتری یافته اند و بیشتر موسیقی اند تا کلام، اگرچه این ویژگی پیشتر هم بخشی از موسیقی بیروت بود، اما اینجا کوندون آوازش را در وجهی تازه به کار گرفته است: بسیار قدرتمندتر و کاملاً ملودیک.
با این وصف No No No ممکن است در لحظات اول تا حدی سرسری به نظر برسد، اما حقیقت آن است که گوش سپردن مکرر به قطعات آن لذتی ظریف و زیرکانه را به شنونده هدیه می کند.
|
Gibraltar |
|
No No No |
|
At Once |
|
August Holland |
|
As Needed |
|
Perth |
|
Pacheco |
|
Fener |
|
So Allowed |
