بهترین آلبوم های 2015 از نگاه منتقدین نیویورک تایمز | قسمت دوم
برگردان: تایماز منقبتی
4 منتقد موسیقی نشریه ی نیویورک تایمز بهترین آلبوم های پاپ و جز سال 2015 را برگزیده اند.
منتقد: بن راتلیف (Ben Rafliff)
The Epic, Kamasi Washington
این آلبوم حدود 3 ساعت است، کار یک گروه جز 10 نفره، ارکستر و گروه کر. گروه محوری نوازندگانی اهل لوس آنجلس اند که همگی بین 30 تا 40 سال سن دارند و حدوداً از 15 سال قبل با هم کار کرده اند. آلبوم نشانه هایی از موسیقی کولترین (Coltrane) -نوازنده ی مشهور ساکسیفون در آمریکا، فانک دهه ی 70، موسیقی مذهبی و آموزه های موسیقی کلاسیک. و اگر فکر می کنید که این آلبوم باید جمع وجورتر از اینها باشد، اصل مطلب را درنیافته اید: درواقع این تعدد ساز و جنس موسیقی دغدغه ی اصلی سازندگانش بوده است.
To Pimp a Butterfly, Kendrick Lamar
بیانیه ی هیپ هاپ کندریک لامار به تمامی یک تناقض است: خودبسنده، اما مبتکرانه؛ متراکم اما چابک؛ باحال اما غمزده؛ و فاتح اما دلشکسته.
Sounds and Cries of the World, Jen Shyu
خانم شیو نماینده ی نسل تازه ای از بداهه نواز-آهنگساز-تبارشناس موسیقی است و این آلبوم نتیجه ی کار او در عرصه ی موسیقی در شرق دور (تیمور شرقی، اندونزی، تایوان و کرهی جنوبی) است و نیروی محرکش صدای عجیب خود او و چرخه ای از بداهه نوازیهای فرد اعلاست.
Ava PatryaYndiaYracema, Ava Rocha
آوا روشا، خواننده ی برزیلی، زیبایی شناسی و نشاط جنبشهای موسیقایی استوایی اواخر دهه ی 60 را با راک جدید، فانک، سامبا، بداهه نوازی های آزادانه و آهنگسازی های مجدانه در هم آمیخته است. کمتر آلبومی در سال گذشته چنین عمیق و همزمان مفرح بوده اند.
Predatory Headlights, Tenement
یک پانکِ ملودیک و درخشان از گروه سه نفره ی خودساخته ای اهل ویسکانسین. موسیقی پانک آنها آنقدر وسیع هست که جزئیات ترانه هایی تراز اول، برخی تصنیفها و پاساژهای بلند –مانند قطعات سست و بی قاعده ی پرکاشن جان کیج جوان- را در خود بگنجاند.
Divers, Joanna Newsom
تازه ترین اثر نیوسام مانند بسیاری از آلبوم های خوب سال پیچیده و هنرمندانه است. آلبوم او درعین حال ترکیب متراکمی است از استعدادهای ذاتی اش. او نه یک خواننده ی منزوی با صدایی غریب که یکی از بهترین ترانه سرا-خواننده های دوران ماست.
Au De La, Big | Brave
Big | Brave گروهی جوان، پرصدا و مختصر و مفید است با دو گیتار و درامز، اهل مونترال. فضای بین نوای این سازها را صدای خواننده ی گروه، رابین واتی (Robin Wattie) پر می کند که به اندازه ی لحظات بزرگ موسیقایی آلبومشان اهمیت دارد.
Partenika, Marta Sánchez Quintet
سانچز نوازنده ی پیانوی جز ساکن نیویورک است که ملودی هایی قدرتمند و گاه از جنس موسیقی محلی می نویسد، اما درِ هر نوع تفسیر و تغییر را برای گروهش باز می گذارد.
High, Royal Headache
آلبوم دوم این گروه آشفته ی استرالیایی به چیزی که می توان پانک گاراژ نامید روح و جوهر بخشیده است. این آلبوم که صدای سرزنده و استثنایی خواننده ی گروه به نام شوگان (Shogun) گل سرسبدش است، راهنمای سفر شماست به سوی عشق، تمنا و خشم.
